Sander Post was de drijvende kracht van WV-HEDW

1970 – 2015
Auteur: Jo Haen

“Als dat geen clubliefde is!”

Via zijn werk als chauffeur bij een transportbedrijf kwam Sander Post (1946-2017) in Amsterdam terecht, waar hij in de jaren 70 zijn vrouw Ria leerde kennen die in een koffiehuis bij het bodecentrum op de Zeeburgerdijk werkte.

Keeper bij WV-HEDW
Een zwager haalde hem over eens bij WV-HEDW te komen kijken. Dat was toen een kleine fusieclub met een krakkemikkig clubgebouw en één speelveld achter het AJAX-stadion de Meer, bestaande uit 3 zondagelftallen en 3 zaterdagelftallen. Die laatste waren eigenlijk z.g. café-elftallen en kwamen voort uit ’t Span, de Luifel en een cafe uit de Sarphatipark hoek Ceintuurbaan, waarvan de naam hem ontschoten is.

Sander was keeper, speelde in het 3e zondagsteam maar moest ook wel eens invallen bij het 2e. Het voetballen was echter van korte duur want hij kwam al gauw in het bestuur terecht. Dat had een oorzaak.

Puinhoop
De accommodatie was superslecht, het clubgebouw had geen fundering, stond gewoon in het gras, het hout was verrot, je zakte bijna door de vloer. Er waren slechts 100 leden. Toen Skoll-bier een geldbedrag schonk organiseerde men daarvoor een feest in Artis!. Kortom: het was een puinhoop en men besloot de club op te heffen. Maar 3 idealisten t.w. André Lopes Dias, Harrie Polak en Sander Post waren het hier niet mee eens en besloten door te gaan. Ze vormden een nieuw bestuur waarvan Sander Post de penningmeester werd. Hij ontdekte tot zijn grote schrik dat er ƒ 17.000,- aan onbetaalde rekeningen lag. Daarom besloten ze het kantinebeheer in eigen hand te nemen en werden er toernooien, muziekfeesten enz. georganiseerd om op die manier aan de nodige gelden te komen.

Studenten uit Diemen
Het jaar daarop kwamen er studenten uit studentenflats in Diemen vragen of ze bij WV-HEDW mochten trainen. In het weekend gingen ze naar huis en voetbalden in het elftal ter plaatse. Maar later bleven ze ook het weekend in Diemen en gingen voetballen bij WV-HEDW. Elk jaar kwamen er zo 2 elftallen bij, hele teams meldden zich aan. Sander vond dat wel leuk, de sfeer was bijna altijd positief en je kon op ze rekenen.

Voorzitter
Na ongeveer 7 jaar penningmeester te zijn geweest werd Sander tot voorzitter gekozen wat hij 24 jaar gebleven is. Onder zijn voorzitterschap werd het clubgebouw ‘aangepakt’. Het kleedkamergebouw was van de gemeente maar de club moest zelf het opknappen bekostigen. Een betonnen rand werd rond het gebouw gelegd en de kleedkamers werden van een nieuwe dakbedekking voorzien. Het bleef echter behelpen. Er waren plannen voor een nieuw gebouw waarvoor een beroep werd gedaan op buurman AJAX, die echter niet thuis gaf. Wel bood die club aan om voor
ƒ 50.000,– te vertrekken, wat uiteraard geen optie was.

Veld lenen bij Voorland, Ajax of Geuzen
Er kon slechts worden beschikt over één speelveld, wat door de grote aanwas van studenten veel te weinig was. Men leende soms een veld bij Voorland of bij Geuzen, al was het veld wel erg ver. De spelers mochten daarom in de rust van de kleedkamers van Geuzen gebruik maken om hun thee te drinken.

De studenten zorgden trouwens voor veel leven in de brouwerij. Ieder jaar werd er b.v. een verrijdbare tent gehuurd waarin werd opgetreden met eigen bandjes. Het was altijd een groot feest en bracht heel wat geld op. Vooral uiteraard door de drankconsumptie!

Ome Terp
Het eigen beheer van de kantine zorgde nog wel eens voor problemen maar met de komst van Ome Terp, die aan de overkant in de Egstraat woonde werd het allemaal veel beter. Hij werd terrein- en materiaalbeheerder en samen met zijn vrouw maakten ze de kantine schoon. En al heel snel speelde hij een belangrijke rol in het voorraad- en geldbeheer van de kantine.
Een anekdote: De opbrengst van de kantine werd eens door een clublid niet in de brievenbus van ome Terp gestopt maar bij de buren, oude mensen, die al in bed lagen en zich bijna dood schrokken van de harde klap die de zak met geld gaf. Ze durfden het bed bijna niet meer uit. Hun dochter die werd gebeld bracht het geld naar de politie en zo kwam het toch nog goed !

Verhuizing naar sportpark Middenmeer
In de jaren 90 verdween AJAX uit De Meer naar de Arena en moest ook WV-HEDW naar andere velden gaan uitkijken. Er kwam woningbouw op het terrein en tevens werd de ringweg aangelegd. Gelukkig kwamen er door fusies van Wilskracht en Meerboys (Middenmeer) en later met Geuzen (Geuzen/Middenmeer) velden vrij op sportpark Middenmeer. Wilskracht deed wat moeilijk maar uiteindelijk kwam men met elkaar overeen. Het clubgebouw van die club was krakkemikkig en moest vervangen worden. Bij een snel vertrek van Sportpark Voorland naar Sportpark Middenmeer wilde de gemeente (lees projectbureau) voor ƒ 175.000,- tijdelijke noodvoorzieningen plaatsen (voor een half jaar), zodat WV-HEDW van de huidige velden gebruik kon maken. Sander bedacht een truc waardoor hij het voor elkaar kreeg dat ze de ƒ 175.000 zelf mochten besteden.

Dat hij hier een groot aandeel in had blijkt wel uit het feit dat de projectleider van het stadsdeel de vergoeding toewees onder één voorwaarde: “Die meneer Post mag niet meer komen vragen om nog meer, of om nog iets anders. Als meneer Post hier nooit meer komt krijgen jullie je geld. Zo is het echt gelopen”. Met man en macht heeft men toen zelf een nieuw clubgebouw met 16 kleedkamers gebouwd. In 2014 is er nog een aanbouw gemaakt met een grote kleedkamer voor het 1e elftal, ontvangstruimte en een fysioruimte al heeft de oud-voorzitter daar wat moeite mee.

1700 Leden
Momenteel zijn er 1700 leden, beschikt men over 6 velden (op zondag 5) waarvan 2 kunstgrasvelden. Er zijn 80 elftallen, waarvan 40 senioren en 40 jeugdelftallen. Er is een uitstekend jeugdbestuur, dat zijn zaakjes goed voor elkaar heeft. Alle ouders van jeugdspelers tot 19 jaar zijn verplicht om kantinediensten mee te helpen, dit geldt uiteraard ook voor de senioren.

Van de vele medewerkers wil Sander vooral Mirek Demek noemen, eerst vrijwilliger, maar inmiddels al jaren in vaste dienst als kantine- en terreinmeester.

Herdenking op 4 mei
Jaarlijks worden op 4 mei bij het monument op het terrein de vele joodse leden herdacht die tijdens de 2e wereldoorlog vermoord zijn. Er wordt 2 minuten stilte gehouden. Er worden geen toespraken gehouden behalve toen de club 100 jaar bestond. Hoewel er vroeger veel joodse leden waren waren ook niet-joodse voetballers welkom.

Drijvende kracht
Sander Post is door de jaren heen een van de grote drijvende krachten van de vereniging geweest. Na 24 jaar voorzitterschap is hij in 2002 gestopt maar als vrijwilliger blijft hij verbonden aan de club. Hij is trouwens ere-voorzitter en samen met André Lopes Dias is hij in 2008 benoemd tot Lid in de orde van Oranje Nassau. Een hele eer.

Uit het jubileumboek

‘In 1970 gingen Sander en Ria Post eens kijken bij WV-HEDW en zijn nooit meer weggegaan. Een groot deel van het gezinsleven speelde zich af rond het veld. Prikken, zand strooien, ‘eerlijk vlaggen uit overtuiging’. Fluiten, soms zelfs drie wedstrijden op één dag, en wat niet al. Samen stonden en staan Sander en Ria in de kantine. Ook hun dochters Karin en Regina draaiden kantinediensten.’

Als dat geen clubliefde is!!

———————————-

In januari 2017 is Sander Post overleden. Hij ruste in vrede.