Scouting, da’s pas leven

31 december 1986 – 1 januari 2005
Auteur: Jo Haen
Verteller: Jeroen Haen (1977) woonde jarenlang in de Watergraafsmeer.
Hij was voorzitter van Scouting Oost-1.

Als 10-jarige ben ik bij Scouting Oost-1 gekomen, welke vereniging al 70 jaar is gevestigd aan de Kruislaan. Een ouderwets woord voor scout is padvinder. Inderdaad: een organisatie die helpt kinderen ‘het pad te vinden’. Alles zit erin: sport, spel, creativiteit. Je leert met mensen omgaan, samenwerken, organiseren. Kortom: het is een ‘way-of-life’. Scouting Oost-1 is de grootste scoutingvereniging in Amsterdam met 125 leden. Oud-leden zijn o.a. Bill en Koen van Dijk en Joep van ’t Hek. Er is weinig verloop, sommige mensen zijn al 40 jaar lid, eerst als scout, later als leidinggevende.
Het zomerkamp is het hoogtepunt van het jaar. Iedereen gaat mee : van bevers tot verkenners. Er wordt geslapen in gebouwtjes en tenten. Vroeger op de fiets erheen met tent achterop, nu vervoert een trailer alle bagage. Maar de kamp-w.c. de z.g. ‘hudo’ (volgens een kenner betekent dit ‘houdt-uw-darmen-open’) wordt nog steeds gemaakt (gat in grond en zeildoek eromheen).
Een zomerkamp heeft elk jaar een ander thema. Zo heb ik eens in het kader van zo’n thema een zelfgemaakte grafsteen op de fiets moeten vervoeren. Midden in het dorp viel die steen van de fiets en brak in stukken. Wat een commotie onder de plaatselijke bewoners. Er viel heel wat uit te leggen ! Ook hebben we eens een ‘vliegend tapijt’ over een meer laten vliegen.
Het kampvuur met de gitaar is natuurlijk nog steeds een succes, maar we doen ook andere dingen. We hebben eens een toneelvoorstelling voor 3000 mensen gegeven in Vilsteren, terwijl we op Koninginnedag al jaren met een poffertjeskraam op de Bredeweg staan, alles bemand door vrijwilligers! En onze Sinterklaascentrale (al 30 jaar actief) is zelfs bekend op het stadhuis van Amsterdam waar onze Sint een graaggeziene gast is. Kortom: Scouting, da’s pas leven.