Spelend door de Wetbuurt

31 december 1944 – 1 januari 1952
Door: Peter Hendriks is in 1938 geboren in de Fahrenheitstraat op nummer 80, in de oude Wetbuurt. Hij woonde in de buurt tot september 1959.

Buiten de activiteiten om die door speeltuinvereniging Frankendael werden georganiseerd was de hele Wetbuurt ons speelterrein. Hoepelend door de straten met een oud fietswiel en een houten stokje hebben we wat kilometers afgelegd; en dat zonder stappenteller! Pinkelen en slagbal met rondjes waren favoriet en werden gespeeld in de Fahrenheitstraat met als centraal punt de put ter hoogte van buurvrouw Kool. Deze put was het thuishonk bij slagbal. De put in de stoep bij opoe Jansen was het eerste honk; het tweede ter hoogte van de familie Knol. Aan de overzijde het derde en vierde honk. Het slaghout was gemaakt door Frits Veldhuizen en zijn vader, maar werd later vervangen door een tennisracket. Als je toen de makke had om tot verre-velder gekozen te worden; dan kon je maar beter ter hoogte van Dweelaard gaan staan om de bal te pakken.

’s Winters was het sneeuwhutten bouwen, schaatsen op het ondergelopen land achter de Fahrenheitstraat en de Van Geurickestraat en vanaf de Weesperzijde de Celsiusstraat in sleeën. Soms vloog er iemand uit koers en belandde dan tegen de boom of in de voortuin van bakker Hormeijer. Ja die bakker, die op zaterdagmorgen voor Pinksteren heerlijke luilakbollen bakte en die je vanaf zes uur ’s morgens kon kopen.
Door de woningbouw op het Zand (het land tussen de Wetbuurt en het Amstelstation) in de jaren 1947-’48 werd ons speelterrein aanzienlijk uitgebreid, met alle gevolgen van dien. Een ernstig ongeluk van een van ons zorgde ervoor dat het Zand een tijd lang tot verboden gebied werd verklaard. Wij waren geen brave jongens… maar daarover meer in een volgend verhaal.<br