Bron: Het Parool – 31 augustus 2022
Auteur: Joeri van der Wolff
In 2019 interviewde ik Joeri van der Wolff, toen woonachtig en community builder in Stek Oost. (Joeri, community builder in Stek Oost) Gemengde wooncomplexen, waar starters en statushouders samenwonen, liggen nu onder vuur na een aantal incidenten. Joeri woonde er zelf en hoopt dat de negatieve aandacht niet zonder meer tot de ondergang van de complexen leidt. Onderstaand zijn opinie.
In een recent artikel in Het Parool van 6 augustus worden problemen aangestipt die in gemengde woonprojecten met statushouders regelmatig voorkomen. Van geweldsincidenten tot aanranding, het lijkt in sommige woonprojecten eerder regel dan uitzondering.
Ik heb drieënhalf jaar in Stek Oost gewoond, een woonproject waar statushouders en jongeren (17 t/m 28 jaar) samen een community proberen te vormen. Ik vervulde drie jaar van mijn woontijd daar als communitybuilder en kreeg de taak van woningbouwvereniging Stadgenoot om een gemeenschap te vormen op de gang waar ik woonde. Dit probeerde ik voor elkaar te boksen door het organiseren van activiteiten, het bijhouden van een gezamenlijk schoonmaakrooster en vooral het leren kennen van de andere 37 bewoners op mijn gang, zodat ik bij elke naam een gezicht en een verhaal kende.
Succesverhalen
In die periode heb ik twee statushouders zien afglijden omdat ze psychische problemen hadden. Door hun onvoorspelbare gedrag ontstond een onveilige sfeer op onze gang waar meerdere bewoners last van hadden. Daartegenover staan zestien statushouders die hun weg hebben kunnen vinden in de Nederlandse maatschappij met of zonder hulp van Nederlandse medebewoners. Hierdoor is mijn ervaring met het wonen in Stek Oost niet helemaal in lijn met eerdergenoemd artikel; de succesverhalen overheersen de mislukkingen in mijn ervaring en ik kijk met een positief gevoel terug naar mijn tijd daar.
Vlucht uit oorlogsgebieden laat sporen na
Ik wil de problemen die spelen op dit soort woonprojecten niet bagatelliseren. Er ontstaan zeer onveilige situaties door het gedrag van bepaalde individuen, maar tegelijkertijd kan dit geen verrassing zijn gezien de achtergrond van veel statushouders: gevlucht uit oorlogsgebieden en/of dictatoriale regimes. De ervaringen die leiden tot de vlucht of de ervaringen tijdens de vlucht (denk aan de erbarmelijke omstandigheden waarin vluchtelingen terechtkomen in Libië of de boottocht over de Middellandse Zee) laten hun sporen na. Veel statushouders kampen met psychische problemen, die het opbouwen van een normaal leven in de Nederlandse maatschappij verhinderen.
Niet alleen statushouders vertonen asociaal gedrag
Helaas is hier nauwelijks rekening mee gehouden bij het opzetten van gedeelde woonprojecten als Stek Oost. Waar in dit soort projecten de gemeenschapsvorming cruciaal is om statushouders het extra steuntje in de rug te geven dat ze nodig hebben, wordt dit ruw verstoord door individuen die asociaal gedrag vertonen (let wel: dit zijn niet alleen statushouders). De onveilige sfeer die ontstaat als gevolg van dit gedrag zorgt ervoor dat bewoners die wel bereid zijn om zich in te zetten voor de gemeenschap, zich terugtrekken en minder tijd en moeite stoppen in het vormen van die gemeenschap.
Selectieprocedure
Ik geloof dat dit soort woonprojecten goed kunnen werken als de juiste omstandigheden worden gecreëerd. In het licht van de huidige problemen met de opvang van asielzoekers in het land is het van groot belang dat dit soort woonprojecten als een oplossing wordt gezien en niet als een probleem. Ze maken de doorstroom van statushouders mogelijk en helpen hen bij het opbouwen van een bestaan in de complexe samenleving die Nederland is.
Ten eerste zou het helpen om ook voor statushouders een selectieprocedure te gebruiken, die Nederlandse bewoners nu al hebben. Zo wordt de kans kleiner dat er statushouders op gemengde woonprojecten komen te wonen die niks met een community te maken willen hebben. Daarnaast zou het helpen om een centraal orgaan te hebben dat kan ingrijpen als het wel misgaat. Er gaat nu veel tijd overheen voordat een bewoner uit een woonproject verhuist, terwijl de negatieve impact op de gemeenschap enorm is. Juist omdat het een woonproject is waar de focus ligt op de gemeenschapsvorming is het van groot belang dat deze bewoner verhuist. Een vast plan van aanpak voor problematische individuen in communityprojecten kan zo’n procedure versnellen.
Ondanks alles blijft het een waardevolle ervaring
Ik hoop dat dit soort woonprojecten niet ten onder gaat aan de negatieve aandacht in het nieuws. Het blijft voor veel bewoners, zowel Nederlandse als statushouders, een waardevolle ervaring om in contact te komen met bevolkingsgroepen die ze nauwelijks in hun bubbel tegenkomen.
Geef een reactie