Steun

1939 – 1945
Auteur: Erny van der Kleut-Sieswerda (1939). In 1960 gehuwd met Cor van de Kleut. Ze woonde t/m haar 6e jaar in de Landbouwstraat nr. 17 en in 1945 verhuisde het gezin naar de Gaffelstraat nr. 33. Haar ouders bleven in Betondorp wonen tot hun overlijden in 1999, Sinds 1975 woont ze in Middenbeemster.

Mijn vader en moeder trouwden in 1939, om precies te zijn op 15 februari. Het was hoog tijd want mijn geboorte was aanstaande. Een grote schande in die tijd, maar nood brak wet.
Of ze ook al samen ‘hokten’, daar ben ik niet achter gekomen. Officieel woonde mijn vader in een kosthuis en mijn moeder in haar eentje in een seniorenwoninkje in de Landbouwstraat nr. 17.
Precies op de trouwdatum staat mijn vader ingeschreven op het adres Landbouwstraat 17

Waarom zo lang gewacht?
Dat de huwelijksvoltrekking niet eerder plaatsvond had te maken met de Grote Depressie na de Beurskrach (1929-1940). Er heerste enorme werkloosheid en werklozen, zoals mijn ouders, kregen regeringssteun, die natuurlijk niet al te hoog mocht zijn, want ‘dan zouden die steuntrekkers maar lui worden’.
Mijn moeder vertelde mij eens dat de steun voor alleenstaanden fl. 8,00 bedroeg. Echtparen kregen fl. 13,00. En als er een kindje geboren was, werd er ook nog een kleine verhoging in het vooruitzicht gesteld. Mijn ouders hebben dus bewust het huwelijk tot 15 januari kunnen uitstellen, elk apart, voordat het echt zichtbaar werd. Op trouwen stond volgens mijn moeder namelijk wel een ‘boete’ van fl. 3,00. Ze zei daarom altijd dat ze niet móchten trouwen.
Ik heb op internet de hoogte van de steunuitkeringen niet kunnen verifiëren.

Hulparbeider
Gelukkig kreeg mijn vader een baantje als ‘hulparbeider’ bij de Nederlandsche Spoorwegen en kwam met het riante bedrag van fl. 20,00 in de week thuis. Dit is zijn legitimatiepas.
Hij werd te werk gesteld in het onderhoud van de spoorbanen van het spoorwegemplacement in de Amsterdamse Rietlanden. Door dit belangrijke baantje, de treinen moesten immers kunnen blijven rijden, werd hij vermoedelijk vrijgesteld van verplicht werken in Duitsland. Op de legitimatie is echter geen datum van in dienst treden vermeld.

Trap naar het Onderlangs
Deze foto op Facebook van de trap bracht bij mij nog andere herinneringen los. Ik zat daar (rond 1944/45) altijd te wachten op mijn vader die van zijn werk terugkwam. Hij liep, denk ik, vanaf het emplacement van de Spoorwegen via de Ringdijk, want fietsen waren er niet meer.
Het was een heel hoge trap. De bodem van het voormalige Diemermeer moet hier behoorlijk diep zijn geweest.
Grappig dat er op de foto sneeuw ligt, want in mijn herinnering kon je van bovenaf de dijk met een slee heerlijk naar beneden glijden. Daar werd door de jeugd uiteraard druk gebruik van gemaakt.
Even meer naar de kruising van de Ringdijk en de Middenweg naar Diemen stond ook een grote ijzeren bak. Ik denk dat er zand in zat voor gladheidsbestrijding. De Middenweg liep hier immers stijl naar beneden.

Ik kan me ook herinneren dat ik bij de Bevrijding op deze hoek heb gestaan om naar Amsterdam binnentrekkende bevrijders te zien langskomen.
Het is hier voor mij dus wel een plek die herinneringen los maakt.