Twee generaties Dierdorp op de Ringdijk

1923 – 2019

Auteur: Jo Haen – Verteller: Geertrui (Truus) Elisabeth Dierdorp-Massolt (28-11-1923 – 2020) geboren in de Vrolikstraat 321. Daarna gewoond in de Chr.de Wetstraat en de Krugerstraat. Na haar huwelijk in 1943 met Johan (Joop) Dierdorp op de Ringdijk 48 komen wonen. Op 21 mei 2020 is zij na een lang en gelukkig leven op Hemelvaartsdag op 96-jarige leeftijd, naar de hemel gegaan.

Op 28 november wordt ze 96 jaar
Als ik binnenkom in de recreatieruimte van de Open Hof zit Geertrui Elisabeth Dierdorp-Massolt, zoals ze officieel heet, met haar zoon Wiebe oude foto’s te bekijken. Op 28 november a.s. wordt ze 96 jaar, ongelofelijk, want het is haar niet aan te zien. Geestelijk nog helemaal bij de tijd, echt geweldig, al gaat het lichamelijk wat minder en zit ze in een rolstoel. Door een medische fout kan ze helaas niet meer lopen. Maar dat weerhoudt haar er niet van om enthousiast te vertellen over haar leven.
Ze is in 1923 geboren in de Vrolikstraat 321, verhuisd naar de Christiaan de Wetstraat 39 en op haar vijfde verhuisde het gezin naar Krugerstraat 16 waar ze tot aan haar trouwen in 1943 heeft gewoond.

Naar de Rehobothkerk en lid van het koor van Peter Dogger
Het gezin was streng gereformeerd en ze gingen zondags naar de Rehobothkerk in de Zacharias Jansestraat. De post bracht wekelijks de Kerkbode. Geertrui hield van zingen en doet dat nog steeds graag. Ze zong in de kerk uit volle borst mee en heeft zelfs 60 jaar op het Rehobothkoor o.l.v. Peter Dogger gezeten. Ze was het oudste lid. Ze speelt ook nog steeds mondharmonica en heeft in haar jeugd pianoles gehad.

Mijn Gebed van D.C. Lewis
Spontaan zingt ze voor mij haar favoriete lied: Mijn gebed (van D.C. Lewis – stond in 1970 op nummer 1!) . Haar stem is nog verrassend goed voor een dame van haar leeftijd!
Dit is uw orgel Heer, dit is uw kerk.
‘k Loop zomaar binnen Heer, net van m’n werk.
Niet voor de priester Heer, of ’t antiek.
Ik kom alleen maar Heer, voor de muziek.

Koningin Wilhelminaschool
Een keer in de maand is er een kerkdienst in een zaaltje van de Open Hof. Ze vindt het fijn dat het voor alle gezindten is. Katholieken en protestanten allemaal bij elkaar. Zo hoort het ook eigenlijk te zijn. Maar dat was vroeger niet. Je zat op een christelijke school, dat hoorde zo. Zijzelf en al haar 9 kinderen hebben op de Koning Wilhelminaschool in de Cornelis Drebbelstraat gezeten. Later ook de kinderen van zoon Wiebe en schoondochter Rebecca. Heel bijzonder toch wel.

Handwerken, borduren en dansen
Na de lagere school ging ze naar de 2e Christelijke Nijverheidsschool in de Rustenburgerstraat, waar ze o.a. leerde handwerken en borduren, ook een van haar grote passies. In de Emmakerk hangen kleden van haar en ook in de Open Hof zijn werkstukken van haar hand te bewonderen.
Ze leerde dansen bij Verkuyl op de Ceintuurbaan en heeft daar brons, zilver en goud gehaald. Ook ging ze dansen op de Hogeweg, tegenover de drogist.

Na haar huwelijk naar Ringdijk 48
In 1940 leerde ze Johan (Joop) Dierdorp kennen. Ze trouwden in 1943 en gingen wonen op de Ringdijk 48, het huis kostte ƒ 6.000. Dat was in die tijd best een hoop geld. Beneden had een drukkerij gezeten van een Joodse eigenaar die door de Duitsers was weggevoerd. De machines en de papiervoorraad waren nog aanwezig. Het papier werd gebruikt om de kachel te stoken, het was oorlog en alles was schaars. Haar man Joop moest onderduiken. Hij was soldaat geweest in het Nederlandse leger en was bang vanwege de Arbeitseinsatz opgepakt en naar Duitsland gestuurd te worden. Hij had wel een tijdje vrijstelling gehad omdat hij in de N.O. polder had gewerkt. Tijdens de onderduik kwam hij wel eens thuis. Gelukkig hadden ze twee stukjes grond op Klein Dantzig en bij de Vergulden Eenhoorn, waar groenten verbouwd werden, zodat er aan voedsel geen gebrek was. Later sloot Joop zich aan bij de B.S. (Binnenlandse Strijdkrachten).

9 Kinderen, allemaal thuis geboren
Truus kreeg in 1944 haar eerste kind, Henk. Er zouden er nog 8 volgen, allemaal thuis geboren: Wiebe (1946), de tweeling Johan en Jan (1947, Truus (1948), Riet (Maria Geertruida – 1950), Sinie Adriana (Sil), (1954), Dineke (1958) en Frits (1961). De laatste woont in Frankrijk.
Mejuffrouw J. Hageman, Middenweg 57 was de verloskundige. Daar ging ze af en toe heen voor controle. Dat nam men niet zo nauw in die tijd. Mejuffrouw Hageman had zelfs niet in de gaten dat er een tweeling zat aan te komen. Maar de kinderen lagen achter elkaar, zodat er maar één hartslag te horen was. Het was dus wel even schrikken toen er bij de bevalling nog een baby achteraan kwam!
Ze wilde eigenlijk niet zoveel kinderen, vroeg de huisarts om raad maar die zei dat hij er niks aan kon doen omdat ze heel onregelmatig ongesteld was.

Het was voor een moeder met 9 kinderen een druk bestaan al kreeg ze hulp van een meisje van de huishoudschool. Daarnaast heeft ze ook nog enige jaren buurvrouw Velthuijzen van nummer 49 verzorgd, die liep heel slecht. In de jaren 50 werd er een douche en een veranda aan het huis gebouwd. Haar man Joop was aannemer en deed dus alles zelf: metselen, timmeren enz. Zaterdags in de tobbe was toen verleden tijd. Ook haar schoonvader was aannemer en tevens makelaar.

Veel winkeltjes in de buurt
Voor de dagelijkse boodschappen hoefde ze gelukkig niet ver te gaan. Er waren best wel veel winkeltjes in de buurt. Op de Ringdijk b.v. de kruidenierswinkel van Jan van Deudekom op nummer 68, ’t Scheepje van Doorman (naast de Vergulden Eenhoorn) waar iedere dag 5 kg aardappelen werden gehaald. Schoenmaker Ekelschot op nummer 71. En in de Bessemerstraat op nummer 8 had je het kruidenierswinkeltje van Wagter en op 22 de wijnhandel van Kaspar Hiddink.
Achter de Bessemerstraat was er alleen maar weiland en de tuinen van Klein Dantzig, dat toen veel groter was. Op de weilanden liet boer Suykerbuyk zijn koeien grazen. En naar de Transvaalbuurt ging je over het houten bruggetje.
De Christus Koningskerk stond er nog niet. Die is na de oorlog gebouwd als Votiefkerk (votief van het Latijnse votum = belofte) Het was een gelofte-offer. Uit dankbaarheid dat Amsterdam niet was gebombardeerd zoals Rotterdam b.v. Zo’n kerk mag niet worden afgebroken.
Zwemmen leerde je in het sportfondsenbad en schaatsen deed je op de Ringvaart.

Hielpen de kinderen mee?
Zoon Wiebe herinnert zich dat hij schoenen moest poetsen, kolen moest scheppen, aardappelen moest halen en 9 broden bij een bakker in de Paardekraalstraat moest halen. Ze vroegen daar wel eens of het voor een weeshuis was!
Naast de 9 kinderen heeft Truus (haar man is helaas inmiddels overleden) 22 kleinkinderen en 30 achterkleinkinderen. Ze zijn allemaal nog in leven.

Wiebe en Rebecca
Zoon Wiebe en zijn vrouw Rebecca kochten het huis op de Ringdijk eind 1972. Zijn ouders verhuisden toen naar de Archimedesweg. Na renovatie door Wiep (ook aannemer) gingen ze er in mei 1973 wonen. Daar zijn hun kinderen Dion en Joyce geboren. Toen ze er kwamen wonen zat er op de bel-etage een confectiebedrijf van de Bree. Toen dat bedrijf in 1989 naar Diemen verhuisde, hebben ze dat gedeelte bij hun huis middels een wenteltrap getrokken.

Heel veel verbouwd aan het pand
Er is aan het pand heel wat verbouwd, mede natuurlijk omdat Wiebe aannemer was en zijn werk tevens zijn grote hobby. Hij is in 2003 gestopt met het aannemersbedrijf. Ook de broers Jan en Johan, die ook een aannemersbedrijf hadden (?), zijn inmiddels gestopt. Helaas heeft niemand van de kinderen het bedrijf voortgezet. Weinig familieleden wonen nog in Amsterdam, alleen Wiep en zus Riet.

Verkocht aan een makelaar
In 2008 is het huis verkocht aan een makelaar, die er zelf ging wonen en het huis ook weer gigantisch heeft verbouwd. Zelf wonen Wiep en Rebecca nu op IJburg.

De Open Hof
Ik wens mevrouw Geertrui het allerbeste in de Open Hof, waar ze sinds 5 jaar woont. Daarvoor woonde ze 7 jaar in Tabitha, ook in de Watergraafsmeer. Niet meer kunnen lopen is vreselijk en nu blijkt dat door een paar andere oorzaken het leven daar ook niet meer zo leuk is hoop ik echt dat ze daar toch nog een heleboel mooie en gelukkige jaren mag hebben. Ik bedank haar voor het gesprek en maak boven nog wat foto’s van haar werkstukken. Een geweldige vrouw, een moeder en oma om trots op te zijn.

Met dank aan Rebecca en Wiep Dierdorp
———————–

Op 21 mei 2020 overleed na een lang en gelukkig leven op 96-jarige leeftijd mevrouw Truus Dierdorp-Massolt.(Redactie)