Verhalenwandeling rond het Amstelstation op 26 november 2017

26 november 2017

Door: Jo Haen (1939) Geboren in Purmerend. Ik woon sinds 1963 in de Watergraafsmeer. Samen met Ron de Wit beheer ik deze website. Ik schrijf verhalen, interview mensen in de WGM en organiseer verhalenwandelingen.

Het Amstelstation is bijna niet meer terug te vinden tussen al die hoogbouw.

Wat hebben we geboft met het weer in vergelijking met de zeer regenachtige dagen daarna! Op wat enkele spatten na is het droog gebleven en ik had me er nog wel zo druk om gemaakt gezien de voorspellingen.

Het Amstelstation stamt uit 1939
Rond 11 uur stond iedereen klaar bij het Amstelstation, dat door alle hoogbouw rondom bijna niet is terug te vinden. Dat was in 1939 wel anders, toen het werd opgeleverd (architect H.G.J. Schelling). Het station verving het Weesperpoortstation op het Weesperplein. In die tijd ging de trein ook over de spoordijk rijden, die na acties van vooral mensen uit de Indische Buurt was aangelegd. Men stond voor die tijd elke dag urenlang voor een dichte overgang te wachten.

Wandschilderingen van Peter Alma
Ons groepje bewonderde in het station het beeld Terugblik (bijnaam Het wachtend naakt) en de wandschilderingen van Peter Alma, ook die afkomstig uit het voormalige Marnixbad. Met onze ov-jaarkaart slaagden we erin om aan de achterkant het station weer uit te komen waar we meteen stuitten op een imposante gebouw, ooit aangekocht door de Rijkspostspaarbank, maar nu in gebruik bij de Hogeschool van Amsterdam, Leeuwenburg genaamd.

Van der Kunbuurt
Het kleine van der Kunbuurtje erachter, na de oorlog gebouwd, staat op de nominatie om gesloopt te worden voor dure woningen maar stuit op hevige protesten van de huidige bewoners. En terecht. De huizen zien er goed uit, waarom moeten ze gesloopt? Het zal wel weer met geld te maken hebben, dure woningen brengen meer op.

De Omval onherkenbaar veranderd
Op het voormalige industriegebiedje de Omval (oorspronkelijk Omval geheten en door Rembrandt meermalen in etsen vereeuwigd staan ook al hoge, dure flatgebouwen en niet te vergeten de Rembrandt-, Breitner- en Mondriaantoren. Vroeger stonden hier de fabrieken van Blooker, Bertels, Erdal, Oetker, Maschmeijer en ga maar door. Het gebiedje werd begrensd aan een kant door de Weespertrekvaart, nu een fietspad. In de Rembrandttoren heeft in 2002 nog een gijzelingsactie plaatsgevonden door een 59-jarige man die aandacht vroeg voor zijn strijd tegen de breedbeeldtelevisie van Philips. Het eindige in de zelfmoord van de man. Hij dacht dat Philips in de toren zat maar dat bedrijf was net daarvoor verhuisd naar de Breitertoren.

Ook café de Omval moet misschien verdwijnen
We wandelden naar de Weespertrekvaart (ook wel Keulse Vaart genoemd) waar nu nog café de Omval staat maar ook dat café schijnt te moeten plaatsmaken voor dure woningbouw, evenals het naastgelegen pand waar ze al druk bezig zijn met de sloop. Jammer.

Amstel Tower
Op de Overzichtweg (is genoemd naar een boerderij die in de buurt gestaan heeft) liepen we richting Amstelstation maar het zicht daarop wordt totaal belemmerd door een hoge in aanbouw zijnde woontoren, de Amstel Tower. Beneden komt een hotel en verder komen er 192 appartementen in. Het oogt bijna zo hoog als de Rembrandttoren, maar het gebouw wordt ‘slechts’ 100 meter hoog. Er komt ook een parkeergarage in met 171 plekken. Middeldure, goed uitgekiende huurwoningen zullen passen bij de woonwensen en leefstijl van nieuwe stadsbewoners. Alle appartementen beschikken over een eigen buitenruimte, lees ik in de informatie. Ik vind het jammer, al die hoogbouw, maar ja, we moeten mee in de vaart der volken.

Maliebaan en Schagerlaan in het Julianapark
We ‘dalen’ een beetje af naar het Julianapark, eens waren hier volkstuintjes met boer Suykerbuik als de laatste der mohikanen. Hij hield aan de Schagerlaan nog een paar koeien en ander vee. In het nieuwe herinneren 2 straatnamen aan de oude tijd: Maliebaan (was in de buurt van de van ’t Hofflaan) en Schagerlaan, die zich ongeveer op dezelfde plek bevond maar vroeger doorliep tot de Ringdijk. Iemand vroeg wat de naam Schagerlaan betekende. Ik heb het even opgezocht. De straat is genoemd naar Robert van Schagen, bewoner van de hofstede ’t Roode Hart, de enige hofstede aan deze laan die de overstroming van 1651 overleefde.

Het ‘flikkerpaadje’
We liepen langs de 2 vijvertjes, de laatste overblijfsels uit de tijd van de volkstuintjes, onder de Gooiseweg door, linksaf over een modderig paadje achter Intratuin. Vroeger was er een pad vanaf de Nobelweg, wat we oneerbiedig ‘het flikkerpaadje’ noemden. We kwamen er wel eens alleenlopende mannen tegen. Tegenwoordig is alleen ditpad achter Intratuin, tegen de Gooiseweg aan, overgebleven als plek waar ‘gecruised’ wordt. Het voldoet blijkbaar aan een behoefte. Ik vertelde dat ik nog 2 mannen had uitgenodigd, maar helaas waren die in geen velden of wegen te zien! Grapje natuurlijk.

Kopje koffie bij House of Watt
Het begon wat te regenen, dus de door mij aangeraden stevige schoenen, kwamen hier goed van pas. We staken over en liepen via een pad dwars door de oude Casa heen (de Pierre Lallemantstraat, uitvinder van de fiets) naar de James Wattstraat.
In House of Watt, een café-restaurant in het oude Casagebouw was al een tafel voor ons gereserveerd. Vriendelijke bediening en ook zag het er goed uit. Het wordt gerund door 4 jongelui. Ik kreeg een rondleiding door het etablissement dat naast het café-restaurant ook een ruimte heeft waar kinderen kunnen knutselen, een kleine theatertje, een plek voor flexwerkers en waar feestjes voor jong en oud gehouden kunnen worden.

De foto’s zijn van Toine Roestenburg en Jo Haen, waarvoor dank.