Verslag Verhalenwandeling Van Annahoeve tot Flevopark – 15 juni 2025

zondag 15 juni 2025

Auteur: Jo Haen
Foto’s: Marja Linke, Els Rebel-Haen en Jo Haen

Zondag 15 juni 2025. Een prachtige zomerdag. Een mooie dag voor de verhalenwandeling Van Annahoeve tot Flevopark
De start was bij het station Science Park tegenover Zeeburgia aan de Kruislaan. Na eerst door het lange treinviaduct gewandeld te hebben met aan het eind de grote waterkering kwamen we tot veler verbazing in een prachtig stukje groen terecht: Anna’s Tuin en Ruigte, een initiatief van studenten van de UvA. Een terrein van 1,5 hectare naast de Annahoeve (nu café Polder) is door hen ingericht als natuurgebied en permacultuurtuin. Gelukkig toch nog een stukje groen in het Science Park vol met gebouwen van de UvA. Het is een eldorado, je waant je midden in een bos met veel bloemen, planten en struiken. Je verwacht dit niet in dit gebied.

Via de Kruislaan naar de Ooster Ringdijk
Via een bruggetje kwamen we op het terrein van de UvA, waar we maar snel doorheen liepen om weer op de Kruislaan terecht te komen en daarna op de Ooster Ringdijk. Tegen de dijk aan stond vroeger de prachtige boerderij Voorheen, helaas gesloopt en er is niks voor in de plaats gekomen. Een lege plek en een gemiste kans.

Voorbij Jachthaven Nooit Gedacht ligt het pontje
In de dijk verderop was nog goed te zien, dat er daar in 1672 een dijk was doorgebroken: een z.g. ‘wiel’ of ‘breek’. De dijk is op die plek niet glad maar hobbelig. We naderden het 5-centenpontje, reden waarom ik iedereen 5 cent in de hand duwde voor de betaling! Voorbij de Jachthaven Nooit Gedacht kwamen we aan bij het huis van Irma Hartog, die met haar gezin daar woont en het pontje beheert. Het is eigenlijk niet meer nodig, want even verderop zijn er een paar bruggetjes gebouwd, maar Irma wil toch graag dat het pontje behouden blijft. Ze heeft het zelfs een paar jaar geleden nog laten opknappen.

Van moeder op dochter overgegaan
Ze stond ons op het pontje aan de overkant van de ringvaart al op te wachten. Nadat iedereen 5 cent betaald had, al was er helaas ook een wanbetaler bij, maar die heeft het later goedgemaakt, stapten we op het pontje waar Irma vertelde over de geschiedenis van het ‘heen-en-weertje’. En dat het van moeder op dochter was overgegaan. Ze hoopt uiteraard dat dat zo blijft. Haar kleindochter van 6 is in ieder geval niet bij het pontje weg te slaan.

Jongensland
Iets verder bij de snelweg en de Nesciobrug was vroeger het Jongensland geweest, waar z.g. Straatschoffies, vooral uit de Indische Buurt zich konden vermaken met hutten bouwen, slopen, duiven houden enz. Rond 1980 moest het verdwijnen vanwege de aanleg van de ringweg, maar Jongensland bestaat nog steeds, al heet het nu Jeugdland ( nu ook voor meisjes ) en bevindt het zich op het oude Shellterrein achter het Flevopark.

Sjabbatpaal
We vervolgen onze wandeling over de Westelijke Merwedekanaaldijk en komen al snel bij een z.g. sjabbatpaal. Zo’n paal is onderdeel van de joodse symbolische afsluiting van een stad. Op grond van een Talmoedische uitspraak is het voor joden niet toegestaan om in een niet-afgesloten gebied op sjabbat goederen te dragen. Helaas ziet de paal er niet uit, maar gelukkig zit de ketting er nog in.

Sluiseiland Zeeburg
Iets verderop rusten we even uit bij de restanten van het sluiseiland Zeeburg, dat enkele jaren geleden is gesloopt. Je kon toen nog zien hoe breed/smal het Merwedekanaal was voordat het werd verbreed. Het is nu onderdeel van het Amsterdam Rijnkanaal. De restanten bevinden zich in de dijk naast de weg.

Het z.g. 5-centenbadje dat hier vroeger in de Nieuwe Meer is geweest
Aan de andere kant, in het Nieuwe Diep, ontstaan door een paar dijkdoorbraken, bevond zich tot rond 1967 het z.g. 5-centenbadje, een openluchtzwembad. Menige Amsterdams kind heeft daar zwemmen geleerd. Het water was donker, bruinachtig en de duiktoren was tien meter hoog. Midden door het bad liep een breed plankier, links waren de ondiepe, rechts de diepe baden. Na afbraak is er vlakbij het Flevobad gebouwd.

Het bellenscherm om het zouter worden van het water te stoppen
Het bellenscherm lieten we links liggen, want we wilden naar het Flevopark. Het bellenscherm in het Amsterdam Rijnkanaal. Doel is het steeds zouter worden van het Amsterdam-Rijnkanaal te stoppen. En volgens metingen in 2020 lukt dat aardig want de hoeveelheid zout in het kanaal met 40% afgenomen. Het zouter worden van het water komt door de klimaatverandering.

Het Flevopark heette vroeger het Zuiderzeepark
Het Flevopark kreeg concreet vorm in 1908 al heette het toen nog het Zuiderzeepark (sinds 1943 het Flevopark geheten. Natuurkenner Jac.P.Thijsse heeft zich sterk gemaakt voor de aanleg van het park. Aan de andere kant van het park bevindt zich de Joodse begraafplaats Zeeburg. Daar gaan we een andere keer wel eens een bezoekje brengen. We lopen door een oud gedeelte van het park, langs het voormalige gemaal, nu een distilleerderij en proeflokaal en langs een paar oude huisjes langs het water.

Angstig konijn van Piet Parra
In de verte zien we een groot kunstwerk ‘Angstig konijn’ van Piet Parra. Het is een geschenk van het Appelsap Festival, dat jarenlang in het park een hiphopfestival organiseerde. De meningen over de naam zijn verdeeld bij de wandelaars. De een vindt het een vogel en een ander weer wat anders. Het is in ieder geval ontzettend groot. Angstig zijn we er evenwel niet van geworden maar toch verlangen zo langzamerhand wel naar de koffie, dus wandelen we via het bruggetje de Ooster Ringdijk weer op en dan de dijk af richting café-restaurant Polder waar we kunnen uitrusten van de lange wandeling en nagenieten onder het genot van een consumptie.