Voetballen is het mannenuitje

Bij het voetballen gaat het er vaak fel en hard aan toe. Dat dat niet alleen geldt voor de jeugd werd duidelijk tijdens de wedstrijd van de veteranen van F.C. Amsterdam tegen de veteranen 45 + 1 van a.s.v. Fortius op zaterdag 2 april j.l. De wedstrijd werd gespeeld op het sportterrein vlak naast de Arena. (eerdaags het Johan Cruyff Stadion ?). Het was een beladen wedstrijd want de teams staan 1 en 2 in de competitie en bij winst zou het team van Fortius kampioen zijn.

Veteranen van Madjoe en D.J.K. na fusie één team
Het veteranenelftal van a.s.v. Fortius bestaat sinds 1993 na de fusie van a.v.v. Madjoe met a.s.v. D.J.K en de club Fortius ging heten. Beide clubs hadden al een veteranenteam dat na de fusie tot één team werd gevormd.
Moena (57 jaar), leider van het huidige team, speelde bij de senioren van Madjoe. Die club voelde als één grote familie, er was warmte. Hij was bang dat dat na de fusie anders zou worden, maar het verliep volgens hem allemaal vlekkeloos. Hij had bij Fortius meteen een thuisgevoel, dezelfde warmte.

Het huidige elftal is een zeer gemêleerd gezelschap. De spelers hebben hun roots o.a. in Italië, Marokko, Suriname, Duitsland, Corsica en uiteraard Amsterdam. Maar ondanks de diversiteit is het een hechte groep, volgens Moena. Hij heeft een duidelijke missie, het is een bevlogen man: hij wil mensen bij elkaar houden ongeacht maatschappelijke status, afkomst, religie enz. Ik denk dat hij daarin uitstekend geslaagd is.

Terug naar de wedstrijd van 2 april
Nadat Ringo zich zoals gewoonlijk als laatste bij de groep had gevoegd, Noel er helaas niet bij kon zijn en de sleutel van het kleedhok eindelijk was gevonden ging men, toch wel wat gespannen, het veld op.

Zoals hierboven reeds gezegd was het een zeer beladen wedstrijd, Marcel had me al gewaarschuwd. Het bleek maar al te waar. Niet alleen was het spel daardoor slecht, maar er werd ook veel gekankerd en gescholden over en weer. 2 Spelers vlogen met hun hoofden tegen elkaar en bleven op het veld liggen, maar gelukkig viel het allemaal mee. De spelers van Fortius waren ervan overtuigd dat er van tevoren afspraken waren gemaakt met de scheidsrechter, die zeer partijdig was maar dat kan natuurlijk ook een vooroordeel zijn geweest. 2 Keer werd een speler van Fortius voor 5 minuten het veld uitgestuurd. Ook al niet bevorderlijk voor de sfeer. Vooral Ringo maakte zich hier heel druk over.

Marcel, die wegens een blessure niet mee kon doen, maakte zich verdienstelijk door vanaf de zijlijn zijn team constant aan te moedigen: “Hou het veld klein, jammer, jammer, blijf niet staan, naar voren!” Maar het hielp niet echt. Helaas.

Bij rust nog 0-0
Een zuivere penalty werd Fortius onthouden waardoor het met de rust nog 0-0 stond. De rust werd doorgebracht in de dug-out, sommige spelers lagen in het gras. Marcel haalde een kan met limonade, men mopperde wat over de wedstrijd en ik zei dat ik niet voor niks helemaal op de fiets naar de wedstrijd was gekomen. Er moest toch echt gewonnen gaan worden.

Ondanks penalty toch verlies
In de 2e helft ging het inderdaad wat beter met Fortius. Maar helaas, FC Amsterdam kwam op 1-0 voorsprong (foutje) en even later werd het zelfs 2-0. Gelukkig kreeg Fortius tegen het eind van de wedstrijd toch nog een penalty, (een goedmakertje, zoals er geroepen werd) verzilverd door spits Ringo. De einduitslag was 2-1 voor FC Amsterdam, dus Fortius is nog geen kampioen en staat nu 2 punten achter FC Amsterdam. Maar het kan nog. Er zijn nog 3 wedstrijden te gaan (waarvan 2 inhaalwedstrijden), terwijl FC Amsterdam nog maar één wedstrijd hoeft te spelen. Het moet dus lukken.

Derde helft is het belangrijkste
Na de wedstrijd hebben we in de provisorische kleedkamer nog wat nagepraat. Ik vroeg wanneer ze trainden. Een hard gelach was het antwoord. “We trainen niet, dat is niet nodig, beter kunnen we toch niet worden. We doen alleen de theorie.”

De 3e helft vinden ze het belangrijkste, en soms zelfs de 4e helft. Maar daar merk ik hier weinig van. De kleedkamer bij FC Amsterdam bestaat uit een soort barak/treinwagon met amper licht terwijl de sleutel in eerste instantie ook nog zoek was. Er schijnt brand geweest te zijn. Daarom is er helaas alleen frisdrank te krijgen.

Maar bij een thuiswedstrijd gaat men na afloop helemaal los: Er zijn hapjes, brood met geitenvlees en kip, allemaal door Frank gemaakt. Hij is dus een belangrijke man in het elftal. Maar ook Marcel is belangrijk, hij wil graag gemeld hebben dat hij de was van de spelers voor zijn rekening neemt. Niet onbelangrijk ! Volgens mij is hij ook een beetje de begeleider van het team.

Voetbal is het ‘mannenuitje’
Mario voegt er nog aan toe dat het voetbal het ‘mannenuitje’ is, een substituut voor het slagveld. Mannen hebben dit nodig. De anderen moeten er om lachen maar geven hem ook gelijk. Vroeger gingen de mannen op jacht e.d. Nu voetballen ze!

De meeste spelers zijn getrouwd, hebben vrouw en kinderen thuis, een paar zijn gescheiden.
Over seks voor de wedstrijd wil men het niet hebben, al geeft een van de spelers (nee, ik noem geen naam) toe het voor de wedstrijd wel eens te doen. Of het helpt ?

Ik werd bedankt voor het feit dat ik naar de wedstrijd was gekomen en werd meteen uitgenodigd het kampioenschap mee te vieren, mocht dat lukken. Waar ik natuurlijk wel van uitga.

Kan ik het team feliciteren?
Op het moment dat deze Spil uitkomt zal bekend zijn of ze echt kampioen zijn geworden. Zo ja, dan wil ik het hele team bestaande uit Mario – Bruno – Carl – Danny – Renaldo – Abdoel – Glen – Mimoen – Ringo – Noel – Dean – Mo – Moena – Guido – Ashok – Siegfried – Abdel – Nico en Marcel alvast feliciteren met het kampioenschap en succes toewensen voor het volgende seizoen. Is het niet gelukt, dan wens ik jullie sterkte bij het verwerken van de teleurstelling.

Jo Haen