Wat doen die dromedarissen hier in de Watergraafsmeer?

Bron: Het Parool

De stad staat vol met kunst, van wereldvermaarde kunstenaars tot anonieme beeldhouwers.
Wat zijn de verhalen achter deze beelden?

Wie nietsvermoedend per spoor vanuit het centrum van Amsterdam de stad verlaat, kan even denken dat hij of zij aan zinsbegoocheling lijdt. Wat doen die dromedarissen hier in Amsterdam?

Zijn ze verdwaald?
Ze lopen in ieder geval de stad uit, evenwijdig aan het verkeer op de Wibautstraat. Zijn ze op zoek naar de echte woestijn?
De drie dromedarissen vormen het ‘beeld’ ­Fata Morgana van de kunstenares Iris le Rütte (1960). En ze lopen, zonder te bewegen, op 9 september al veertien jaar op dat stukje Amsterdam.

De drie silhouetten doen – laat uw fantasie de vrije loop – een beetje aan drie van die platte speelgoedwielrennertjes denken die op een muurtje zijn gezet als een denkbeeldige kopgroep. Ook is het bijna onmogelijk om bij het zien van de plaatstalen dieren, niet te denken aan het vrolijke lied De dromedaris van het Klein Orkest:

Hé, kijk daar eens,
Verdomd als het niet waar is,
Daar loopt een dromedaris
Op het zebrapad.
Alleen is het zebrapad nu een muur.

In een radio-interview zei Iris le Rütte in november 2015: “Het is begonnen met een studie-opdracht voor de Wibautas waarvoor tien kunstenaars waren uitgenodigd. Ik had een aantal plekken van die Wibautas er uitgelicht om te kijken of ik daar een iets unheimischer plek van kon maken. Ik had op een foto de drie dromedarissen getekend.”

“Ik wilde een soort vervreemdend effect, het is echt een stedelijke woestijn daar. Ik zag die horizon voor me en het was een non-plek, echt een plek waar je niet wilde zijn. Ik zag dat voor me en dacht als daar die drie dromedarissen lopen, doen ze mee met al die verkeersstromen daar: die fietsers, die auto’s, die treinen, die metro en ze gaan er tegenin. Ze gaan de andere kant uit, richting het oosten, ook heel symbolisch. Die plek is nu veel minder unheimisch geworden volgens mij.”

Klopt. En het zien van de dromedarissen zorgt nog altijd voor een glimlach.

Je kunt er ook een verhaal bij verzinnen, want waarom loopt die ene dromedaris – ook wel eenbultige kameel genoemd – zo’n stuk voor de andere twee uit? En zijn het vrouwtjes of mannetjes? Of is het een kleine, gemengde kudde? Heeft die ene uit het peloton ontsnapte dromedaris iets geroken?

Wee de dag dat ze verdwenen zijn, want de drie dromedarissen zijn inmiddels heel erg versmolten met de stad.