Wateroverlast bij de Vergulden Eenhoorn

31 december 1971 – 1 januari 2005

Auteur: Jo Haen – Verteller: Jochem Smid (1940). Geboren in Bovenkarspel. Was manager sociaal cultureel werk, sinds april 2005 gepensioneerd. Woont in de Watergraafsmeer sinds 1972, samen met Rita Reijmers.

Totdat de huizen in de Rudolf Dieselstraat werden gebouwd, was er in het huidige buurthuis ‘De Vergulden Eenhoorn’ aan de Ringdijk een boerenbedrijf gevestigd en in het huisje op het terrein, waar ik nu woon, de aardappelhandel het Scheepje van de heer C.Doorman.

De vereniging ‘Ons Huis’ wilde in de voormalige boerderij een buurthuis vestigen, maar financieel was het niet meteen rond. Daarom hebben wij in 1972 als kraakwacht in de ‘Vergulden Eenhoorn’ gewoond. Vanaf 1973 konden wij het huisje ernaast, de voormalige aardappelhandel, huren. Dat was geweldig, maar er was één nadeel: als het erg geregend had liep het erf helemaal onder. De eenden zwommen in de tuin! We vroegen ons af wat de oorzaak hiervan kon zijn.

Er kwamen vaak buurtbewoners langs om een praatje te maken. Ze vertelden hoe het vroeger toeging op de boerderij, dat ze als kind appels jatten enz. Op een keer vroegen een paar mensen: Hoe is het eigenlijk met de wel? Het bleek dat er vroeger in de tuin een wel (bron) was geweest. De boer had hier handig gebruik van gemaakt door er een betonnen bak op aan te sluiten om daarin de bussen met melk van zijn koeien te koelen. De overloop van de wel liep uit in het riool. Toen we over die wel hoorden ging bij ons een licht op. Dat was de oorzaak van de wateroverlast! Nadat de boer vertrokken was, werd de betonnen bak gesloopt, maar werd de aansluiting met het riool vergeten. De huisbaas (gemeente Amsterdam) werd gebeld. Die liet een grote put middenin de tuin graven met daarin een pomp met vlotter.

Maar die pomp raakt wel eens defect. Bij veel regen raakt de put vol. En de tuin loopt weer onder. De eenden zwemmen weer in de tuin! En het stadsdeel moet weer gebeld worden. Maar zo’n wel is toch ook wel iets bijzonders!