1946 – 1948
Bron: Windhondenrenbaan Vereniging Amsterdam (WRA)
Otto Monsees (1932 – †) vertelde mij eens dat er achter het oude Ajax-stadion (nu Christiaan Huygensplein) dus ongeveer ter hoogte van de Joh. van der Waalsstraat, een windhondenrenbaan was. Helaas kan ik hem niet meer om informatie vragen, dus ben ikzelf eens op onderzoek uitgegaan. Via de Windhonden Renvereniging Amsterdam, die tegenwoordig in Spaarndam een baan heeft) ontving ik de volgende informatie.
De Windhonden Renvereniging Amsterdam (kortweg WRA) werd op 1 januari 1946, door de heren H. Zwaan, H. Stijl, P. Ooms en C. Eijsden opgericht. Deze mensen bezaten alleen greyhounds. Ze kregen een terrein van de gemeente toegewezen en dat was de Amsterdamse IJsclub, gelegen achter het oude Ajax stadion “De Meer”. Dit was in de jaren 1946 t/m 1948.
Omdat het terrein te lang onder water bleef staan kregen ze een ander terrein toegewezen, sportterrein Velzerweg in Sloterdijk. Dat waren 2 vlakke voetbalvelden met daarop een houten kist en daar zaten alle materialen in.
Ook vond ik in een oud programmaboekje t.g.v. Koninginnedag op 31 augustus 1939 een feestprogramma waarbij ook een windhondenrace was gepland. In Ajax-stadion de Meer. En met een foto erbij.
En bij Delpher vond ik een verslag van een zo’n wedstrijd: Windhondenrennen achter ‘het haas’. Of dat verslag over de Watergraafsmeer gaat is niet helemaal duidelijk, maar ik denk zelf eigenlijk van wel, gezien de opmerking van ‘op het drassig stuk weiland’ enz.
Ik heb een bezoek gebracht aan de huidige lokatie in Spaarndam waar een mooie baan ligt en waar een aantal enthousiastelingen iedere zondag met hun hond naartoe komen om met de honden te trainen. Het wordt deze verenigingen steeds moeilijker gemaakt vanwege de huidige regels voor dierenbescherming enz. Er is nog maar een klein aantal van deze banen in Nederland. Zo werd me verteld door Tamara Gouma van de WRA.
Een destjjds goede kennis van mij kwam bij toeval op een dergelijke renbaan terecht. Was het in Amsterdam West? Het moet zo ca. 1980 geweest zijn. ‘En de kennis had een klein hondje. Het enthousiaste beestje rende regelmatig de baan op. En met dezelfde regelmaat werd er bestraffend omgeroepen: “Hond los! Hond los!”
Misschien dat er onder de oud-leden dit verhaal herkenning is.