Door Ron de Wit
….een dorp in de grote stad.
Op de plaats waar in de 18e eeuw de Maliebaan vele belangstellenden trok, verrees na de Tweede Wereldoorlog een groep moderne woningen, die door de vorm en de kleur spoedig als “Jeruzalem” werd betiteld. Deze woonbuurt, die in de volksmond ook wel “luierdorp” werd genoemd, maar officieel “Tuindorp Frankendael” heet, beslaat een oppervlakte van 500 x 600 meter tussen de voormalige stadskwekerij Frankendael en de Oosterbegraafplaats.
De door de architecten Merkelbach en Elling ontworpen duplexwoningen zouden “voorlopig” door 2 gezinnen bewoond worden. Later zouden de woningen doorgetrokken worden tot een eengezinswoning. In de praktijk is dit maar een paar keer voorgekomen.
De benedenwoning was een tweekamerwoning maar wel met een “ruime” entreehal, die, echt waar, door sommige bewoners als slaapkamer werd gebruikt. Hier stond dan een opklapbed in of soms een stapelbed.
De douche kwam pas jaren later en werd in de keuken geplaatst. Een tuintje van 5 x 6 meter.
De bovenwoning bestond uit 3 kamers met een “ruime” wasgelegenheid. Een balkonnetje van 1 x 3 meter, net genoeg voor 2 stoelen.
Mijn eerste kennismaking was in 1973 toen ik met mijn moeder op de Korteweghof 36 1-hoog kwam te wonen.
Iedereen kende elkaar en zei elkaar gedag, het was een echt dorpje.
In 1985 ging ik het huis uit en ging wonen op de Oudemanshof 32 huis.
Met mijn tuintje zat ik aan de Oosterbegraafplaats maar voor je gevoel woonde je aan een groot bos. Heerlijk wonen.
Een minpuntje qua tuin was misschien dat de bussen 8, 55, 56, 59, 152, 155, 157 enz. meerdere keren per uur voorbij raasden (waar je op een gegeven moment geen erg meer in had), waardoor je elke dag als je in de tuin wilde gaan zitten je eerst het tuinmeubilair een sopje moest geven vanwege het roet wat van de bussen afkwam.
Door gezinsuitbreiding verhuisden wij helaas in 1990 naar het kille Almere.
Nee, voor mijn zoon Michael geen ledikantje in de entreehal, dit ging mij te ver.
Lees: Mijn eerste tuintje
Bijna dezelfde foto als hieronder. Alleen is hier nog niets begroeid. De huizen zijn nog niet zo lang bewoond. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam
Blok Hugo de Vrieslaan, Eijkmanstraat en Kapteinstraat is bij mij nu zeer actueel.
Ik woonde op de Hugo 119. Ben nu in contact met vrienden en vriendinnen die er vanaf het begin woonden. Zijn nu foto’s aan het uitwisselen van ca. 70 jaar geleden. Als kinderen hebben wij genoten. Alleen al binnen ons blok. Vooral de speelplaats en het grasveld. Van een van de vrienden weet ik dat zijn ouders er hun hele leven zijn blijven wonen. Natuurlijk waren de huizen klein en erg gehorig. ‘S winters stonden de bloemen op de ramen van mijn slaapkamer. Wij hadden alleen een haard in de huiskamer. Maar als we het afzetten tegen de hedendaagse woonsituaties, woonden wij vorstelijk met veel groen en speelmogelijkheden. O ja, ook natuurlijk op de Prof. Pieter Zeemanschool gezeten. Kortom, ik ben weer even terug in mijn kinderjaren.
Ik woon er nog steeds Hugo de vrieslaan, dochter Melkboer Frans Vos
Willem Wever
Heb mijn jeugd doorgebracht aan de Hugo de Vrieslaan op nummer 99-1 recht tegenover Park Frankendael. En inderdaad wat waren die huisjes klein. Maar met mijn broer samen op een stapelbed ging het uitstekend. We hadden in de badkamer de wasmachine staan dus geen ruimte voor een douche. Al die jaren gewoon gewassen bij de wasbak. Mijn moeder, inmiddels 84, zegt nog steeds dat het leven Jeruzalem de gelukkigste jaren van haar leven waren. Ik kan dat van harte onderschrijven.
Marianne Berndsen Ik was bevriend met Lucia Dijkman, de dochter van de (toen) directeur van de Oosterbegraafplaats. De begraafplaats was onze speeltuin. Altijd respectvol uiteraard (dat fatsoen zat er wel ingehamerd bij ons) maar heerlijk in de eerste sneeuw op de slee zondagochtend heel vroeg voordat het hek open ging en zomers hadden we onze eigen moes -en bloementuin op de kwekerij van de begraafplaats. Ik woonde op het plantsoen tegenover de hoofdingang: Robert Koch plantsoen.
Willem Wever Ik kom zelf van de Hugo de Vrieslaan in het blok waar de apotheek zat. Vanuit mij. Jongenskamer had ik een prachtig uitzicht op park Frankendael. Alleen het verkeer op de laan werd wel heel druk. Maar als jongens konden we de groenstrook nog heel goed benutten om een beetje te voetballen, althans in begin van de jaren zestig.
Ikben geboren Stieltjesstraat 12 boven woning. Daar gewoond tto ik 1,5 jaar oud was.
Willem Wever Nog steeds fantastische herinnering aan het wonen op de Hugo de Vrieslaan van 1958 tot 1980
Eef Bul Woon nog steeds op de Hugo de Vrieslaan vanaf 1959
Frits van Buuren Er staan nu flats van 1700 p.m
Willeke Vulperhorst Jaa herkenbaar, wij woonden in de prof. Pieter Zeemanlaan, recht tegenover de school en het Willem Dreeshuis.
Weet iemand mij te vertellen of de huizen er nog staan?
Martine Pfeiffer Willeke Vulperhorst zowat alles weg.
Willeke Vulperhorst Martine Pfeiffer aach. Dank je wel voor je reactie.
Lenie Hoek Staan er nog wel maar gerenoveerd.Daarvoor is gesloopt en is nieuwbouw gekomen.Jammer met aanpassingen hadden ze er grotere woningen van kunnen maken maar ja dure grond he.
Bert Chevallier Willem Drees is plat en er staan nu nieuwe huizen huurprijs geen idee. De Ferrari straat ook plat nieuwe huizen in de zelfde stijl neer gezet huurprijs €1695,00 per maand dit zijn wel eengezinshuizen kijk op wonen Jeruzalem.
Bert Chevalier, dan heb ik practisch naast je gewoond op Korteweghof nr 6.
Klopt dat?
Woningbrand in de Saltetstraat
Vrouw gewond na brand in huis
——————————
Dit is het trieste aanzicht overdag wat er gebeurde nadat er een kaars was omgevallen donderdagavond 5 januari 2012.
De foto’s zijn van de volgende dag.
Bouw Jeruzalem 1950 (2)
Nog een foto van de bouw van Jeruzalem (officieel Tuindorp Frankendael).
Ter oriëntatie: De bomen links zijn van de Nieuwe Oosterbegraafplaats. De straat op de voorgrond is waarschijnlijk de Pasteurstraat. Rechts bovenaan de toren van de fabriek van Rath & Doodeheefver aan de Duivendrechtskade.
Jo Haen
Bouw Jeruzalem in 1950 (1)
Onderstaand een prachtige foto over de bouw van Jeruzalem. De straat rechts is de Hugo de Vrieslaan. Aan het eind daarvan bevindt zich nu de onderdoorgang naar de Wetbuurt die op de achtergrond ook te zien is. Daartussenin van rechts naar links de weg die later de Gooische weg zou worden (wel verhoogd). En vlak daarachter de Abraham van Riebeeckschool.
De toren rechtsachter is de watertoren bij de Amstel met daarnaast een gashouder van de Zuidergasfabriek. Op de achtergrond is ook nog de toren van de fabriek van Rath & Doodeheefver te zien, ook aan de Duivendrechtskade.
Het verhoogde gebouw is de Cinetone Filmstudio van Joop Geesink aan de Duivendrechtskade.
Jo Haen
———————————-
Hallo Jo,
Denkelijk vergis jij je met dat hoogste gebouw op de foto achteraan.
Rechts achteraan,staat de gashouder van de Zuidergasfabriek en dat hoge gebouw,dat jij voor de Cinetone dacht te zien ,is namelijk de fabriek van de zuidergasfabriek.
De Cinetone,lag bijna bij Duivendrecht,dit gebouw met na de oorlog verdere bebouwing,wordt nog steeds als filmopnamen gebouwen gebruikt
Joop Jansen
Eindelijk met deze foto’s de bevestiging dat de bouw van Jeruzalem in 1950 was. In 1950 kwamen wij door een drie familie woningruil vanuit Soestdijk in de Jennerstraat wonen. Ik was toen 5 jaar en herinner mij dat ik veel op bezoek ging in een bouwkeet op wielen die vlak voor de kazerne van de marechaussee stond op het Robert Kochplantsoen, toen nog een brak stuk opgespoten land. De wacht in die bouwkeet had op zeeschepen gevaren en maakte hele mooie gekleurde tekeningen van een scheepskompas… Ik heb er vast en zeker een gekregen, maar die is verloren gegaan. Hij verhaalde ook over zijn reizen over de wereld en misschien heb ik daardoor een passie gekregen voor de scheepsbouw en buitenlandse reizen…. Van tijd tot tijd maakte hij een ronde langs de bouw en de opgeslagen materialen.
Het Robert Kochplantsoen was nog een braak stuk land waar we een keer spelend in een diepe kuil in het zand door oudere knullen werden opgesloten doordat ze een grote plaat over die kuil legden… We hebben flink geschreeuwd tot iemand ons daaruit bevrijdde… In de gracht langs de nieuwe oosterbegraafplaats lagen een tijd lang twee baggerschuiten waarop wij Peter Pan en Kapitein Haddock speelden, springend van boot naar boot…. De buurjongens familie Schipper, Tarcies en Jos waren onze maatjes. In de Jennerstraat konden we aan de overkant tegen de muur van de kazerne voetballen en bij de ingangspoort speelden we “randje tik” een bal tegen de stoeprand proberen te gooien zodat ie terug kwam… of we speelden een spel waarbij je een houtje wat op twee stenen lag met een stok opgooide en in de lucht weer een tik gaf.. Soms bij voetbal speelde de buurman die boven Schipper op nummer 22 een hoog woonde een balletje mee, Wim Jesse…
Bedankt voor de foto’s en verhalen.